بررسی اثر فاکتورهای هورمون رشد و مشتق از پلاکت بر روی رشد و تکثیر سلولهای اپی تلیال پوست رت

سابقه و هدف: به علت تماس فراوان بافت اپی‌تلیال با محیط خارج میزان آسیب آن فراوان است. امروزه برای درمان آسیب‌های این بافت از روش‌های متفاوتی استفاده می‌شود ولی در سوختگی‌های شدید و عمقی امکان درمان کامل وجود ندارد. هدف این مطالعه بررسی اثر فاکتورهای هورمون رشد و مشتق از پلاکت بر روی رشد و تکثیر سلول‌های اپی‌تلیال پوست رات است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی سلول‌های اپی‌تلیال از موش 1 روزه، با روش استاندارد dulgos به‌دست آمد. کراتینوسیت‌های مجزا شده را به مدت ٧ روز در داخل فلاسک ٧٥ کشت داده، سپس مدت ٦ روز در معرض دوزهای متفاوت فاکتورهای PDGF و GH قرار داده شدند. در نهایت تکثیر سلولی با استفاده از تست MTT و نرم‌افزارهای استاندارد مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: سلول‌های جدا شده از پوست حیوان در محیط آزمایشگاه قابلیت تکثیر را داشتند. هر دو فاکتور تکثیر سلولی را افزایش داده اما اثرات تکثیری آن‌ها با هم متفاوت بود. فاکتور PDGF ماکزیمم تاثیر خود را در دوز 100 نانوگرم داشته اما GH ماکزیمم تاثیر را در دوز 10 نانوگرمی داشته است. اما اثر تکثیری آن در مقایسه با PDGF کم‌تر بوده است. در برخی از دوزها تعداد سلولی کاهش یافته و به ‌نظر می‌رسد این فاکتورها می‌توانند اثرات سمی نیز بر روی سلول‌ها داشته باشند. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که فاکتورهای PDGF و GH باعث تکثیر سلول‌های اپی‌تلیال پوست در محیط کشت می‌شوند. هم‌چنین اثر PDGF بر روی تکثیر سلولی بسیار قابل توجه‌تر از GH است و GH نمی‌تواند به عنوان یک محرک قوی تکثیر سلول اپی‌تلیال عمل نماید.